Δεν πληρώνω εισιτήριο στα ΜΜΜ : Δες το πως

Η ανθρώπινη επικοινωνία είναι ο καλύτερος τρόπος για να μην πληρώσετε εισιτήριο. Η μέθοδος της παραχώρησης του εισιτηρίου είναι ο δικαιότερος τρόπος. Κάποια φορά θα πάρετε εσείς από κάποιον εισιτήριο που δεν έχει λήξει και κάποια φορά θα δώσετε. Έτσι πληρώνετε δίκαιο αντίτιμο για τις μετακινήσεις σας και όχι το ληστρικό 1,40 ευρώ. Όταν δεν έχετε τελειώσει το χρόνο της 1,5 ώρας από όταν το χτυπήσατε και δεν το χρειάζεστε άλλο, αφήστε το σε εμφανές σημείο (κυλιόμενες σκάλες, παγκάκι λεωφορείου, ακυρωτικά ή και στα εκδοτικά μηχανήματα  κτλ ) για κάποιον επόμενο. Όσο για την τρομοκρατία που δεχτήκαμε από την επιγραφή πίσω από τα εισιτήρια ότι είναι παράνομη η πράξη της παραχώρησης είναι απλά αναληθής και το τεκμηριώνουμε πιο κάτω στο άρθρο. Βέβαια  μπορούμε επίσης απλά και να μπούμε στα ΜΜΜ χωρίς να βγάλουμε εισιτήριο ακολουθώντας τις οδηγίες παρακάτω.

Εάν ελεγκτής μας ζητήσει το εισιτήριο ή τα στοιχεία μας:


1. Αρνούμαστε να δώσουμε τα στοιχεία μας στον ελεγκτή. Στοιχεία δίνουμε μόνο αν μας τα ζητήσει οποιοσδήποτε αστυνομικός (ακόμα και εκτός υπηρεσίας), πταισματοδίκης ή ειρηνοδίκης, που θα βρίσκεται ή θα έλθει στο λεωφορείο/τρένο.

2. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τον ελεγκτή οπουδήποτε. Ούτε βέβαια οποιονδήποτε security. Αν μας εξαναγκάσει να τον ακολουθήσουμε με τη βία, του κάνουμε μήνυση για παράνομη βία, εκβίαση και παράνομη κατακράτηση. Καλούμε τότε εμείς την αστυνομία και απαιτούμε τη σύλληψή του. Συγκρατούμε σε κάθε περίπτωση τα διακριτικά του (αριθμός στο καρτελάκι του). Αν βιαζόμαστε να φύγουμε, συγκρατούμε τα διακριτικά του και του κάνουμε μήνυση αργότερα.

3. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε την άφιξη της αστυνομίας.

4. Για μεγαλύτερη ταχύτητα στη λήξη του επεισοδίου, κατεβαίνουμε στην επόμενη στάση, χωρίς δισταγμό.

5. Η αστυνομία δεν μπορεί να μας συλλάβει (μόνο να πάρει τα στοιχεία μας) διότι το αδίκημα διώκεται κατ’ έγκληση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει υποβληθεί μήνυση από τον νόμιμο εκπρόσωπο της εταιρίας (όχι υπάλληλο) συγκεκριμένα για το δικό μας πρόσωπο (πράγμα αδύνατο).

6. Εάν ο οδηγός αρνείται να ανοίξει τις πόρτες (παγιδεύοντας έτσι και τους άλλους επιβάτες), του δηλώνουμε ότι διαπράττει παράνομη κατακράτηση και ότι θα τον μηνύσουμε (πράγμα που κάνουμε εφόσον οδηγηθούμε τελικά στο τμήμα), απευθυνόμενοι ταυτόχρονα και τους συνεπιβάτες μας, εξηγώντας ότι αυτό που κάνει ο οδηγός και ο ελεγκτής είναι παράνομο και ότι όπως σε όλα τα άλλα ζητήματα, η κυβέρνηση, μας τα παίρνει εκβιαστικά και τα δίνει σε εταιρίες και τράπεζες. Με επίγνωση του δίκιου μας, κάνουμε συμμάχους τους συνεπιβάτες μας.

7. Εάν έλθουν οι αστυνομικοί, τους δίνουμε τα στοιχεία μας και απαιτούμε να συλλάβουν αμέσως, τον ελεγκτή ή και τον οδηγό, διότι μας κράτησαν παράνομα εντός του λεωφορείου (ή γραφείου ή σταθμού κλπ), και ζητούμε να εφαρμόσουν την αυτόφωρη διαδικασία και να οδηγηθούν οι υπαίτιοι, αμέσως στο αστυνομικό τμήμα.

8. Αστυνομικοί που αρνούνται να συλλάβουν τον ελεγκτή/οδηγό κατόπιν της μήνυσής μας, διαπράττουν παράβαση καθήκοντος. Μπορούμε να τους μηνύσουμε και να υποβάλουμε έγγραφη Αναφορά εναντίον τους στο ΑΤ., κοινοποιούμενη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

9. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με τα τηλέφωνα των Επιτροπών Αγώνα του «Δεν πληρώνω», απ’ όπου δεχόμαστε τη βοήθεια συναγωνιστών και δικηγόρων μελών του κινήματος.
http://denplirono.wordpress.com

«Τα εισιτήριά σας, παρακαλώ»... «Εγώ δεν πληρώνω εισιτήριο»!
Κατηγορία: Δεν Πληρώνω
Του Φοίβου- Σταύρου Μακρίδη

Έτσι ξεκίνησε ο… διάλογος που είχα με τους ελεγκτές του ΟΑΣΘ μέσα στο αστικό λεωφορείο (Θεσσαλονίκη, νούμερο 14, Άνω Τούμπα- Ν.Σ. Σταθμός) την Τετάρτη 16/3. Όταν με πλησίασε ο ελεγκτής, του ανέφερα αμέσως ότι «δεν πληρώνω εισιτήριο, γιατί διαμαρτύρομαι ενάντια στις αυξήσεις, και συμμετέχω στο κίνημα Δεν Πληρώνω». Ο ελεγκτής ζήτησε τα στοιχεία μου, με απείλησε ότι θα καλέσει την αστυνομία, ενώ μου είπε το πρωτάκουστο ότι δεν μπορώ να διαμαρτύρομαι μόνος μου μέσα στο λεωφορείο! Όταν του είπα ότι δεν είχα καμία διάθεση να του δώσω τα στοιχεία μου, ότι δε θα περίμενα την αστυνομία και ότι είναι συνταγματικό μου δικαίωμα να διαμαρτύρομαι, ακόμα και ατομικά, τότε με αμηχανία μου είπε: «ακυρώνεις τον ρόλο μου».

Στη συνέχεια ήρθε και ο δεύτερος ελεγκτής να μου δώσει τρεις «επιλογές»: ή θα πήγαινα να κόψω εισιτήριο, ή θα μου έκοβε πρόστιμο ή θα κατέβαινα απ’ το λεωφορείο. Ήρθε σε αμηχανία, γιατί του δήλωσα ότι θα κατέβω στη στάση που θέλω, χωρίς να κόψω εισιτήριο και χωρίς να του δώσω τα στοιχεία μου - όπως και έγινε!

Είναι αλήθεια ότι άμα ήμουν ένας έφηβος, οι ελεγκτές θα είχαν μεγαλύτερο θράσος, ενδεχομένως να με έπιαναν απ’ τον γιακά ή να με έβριζαν. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι έχουν ακούσει τα περιστατικά των συναδέλφων τους, που έχουν μπλέξει στα νομικά κενά και έχουν βρεθεί στα αστυνομικά τμήματα για παράνομη παρακράτηση (βλ «Θεσσαλονίκη: μια 15χρονη μαθήτρια έστειλε τους ελεγκτές στο τμήμα!», 9/3/11, http://www.xekinima.org/arthra/view/article/thessaloniki-mia-15xroni-mathitria-esteile-toys-elegkte/). Όπως είναι επίσης αλήθεια ότι αυτό που τους ενόχλησε περισσότερο ήταν ότι είχαν απέναντί τους έναν «τζαμπατζή» που μιλούσε δυνατά και ψύχραιμα για τα 120 εκατομμύρια που παίρνει ο ιδιωτικός ΟΑΣΘ, ως επιδότηση, από τη φορολογία μας, και για το κίνημα Δεν Πληρώνω!

Οι ελεγκτές συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να επιβληθούν με τρομάρες και φοβέρες, οπότε άρχισαν να «επιχειρηματολογούν» με πραγματικές γελοιότητες του τύπου «επιβαρύνεις το κοινωνικό σύνολο, γιατί έτσι θα έρθουν νέες αυξήσεις κι αν διαφωνείς με τις αυξήσεις, να πηγαίνεις στον οδηγό και να του δίνεις τα 60 λεπτά του προηγούμενου εισιτηρίου»!

Το κίνημα Δεν Πληρώνω έχει δείξει μέσα σε δύο μόλις μήνες τις πραγματικές δυνατότητές του, με αποτέλεσμα το διεθνές ειδησιογραφικό πρακτορείο Reuters να προειδοποιεί ότι είναι «η σημαντικότερη απειλή για την κυβέρνηση». Πρέπει, λοιπόν, να μην επαναπαυτούμε στα νομικά παράθυρα που υπάρχουν, αλλά να οργανωθούμε στις γειτονιές μας και στους χώρους εργασίας, σε επίπεδο σχολών για να φτιάξουμε επιτροπές παντού! Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε ένα μαζικό και οργανωμένο κίνημα, που θα μπορέσει να κερδίσει!
http://www.xekinima.org/

Παραχώρηση επικυρωμένου εισιτηρίου στο μετρό, του E-Lawer


Εδώ και μερικούς μήνες έχει παρατηρηθεί η πρακτική της παραχώρησης επικυρωμένων εισιτηρίων του μετρό από επιβάτες που δεν εξάντλησαν τα 90 λεπτά χρήσης της υπηρεσίας, προς τους επιβάτες που εισέρχονται στις εγκαταστάσεις του μετρό.

Η Αττικό Μετρό Α.Ε. "απάντησε", τυπώνοντας στην πίσω πλευρά των εισιτηρίων τα εξής: "Η παραχώρηση και αποδοχή επικυρωμένου εισιτηρίου, καθώς και η προτροπή παραχώρησης απαγορεύεται και τιμωρείται από το νόμο (Π.Κ. ΆΡΘ.186.2 & 392)."

Ας δούμε τι λένε αυτά τα δύο άρθρα του Ποινικού Κώδικα:

Άρθρο 186 - Πρόκληση και προσφορά για την εκτέλεση κακουργήματος ή πλημμελήματος
1. Όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο κάποιον να διαπράξει ορισμένο κακούργημα, καθώς και όποιος προσφέρεται ή αποδέχεται τέτοια πρόκληση ή προσφορά, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
2. Όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο κάποιον να διαπράξει ορισμένο πλημμέλημα, καθώς και όποιος προσφέρεται γι' αυτό και όποιος αποδέχεται τέτοια πρόκληση ή προσφορά, τιμωρείται με την ποινή που προβλέπεται για το σχεδιαζόμενο πλημμέλημα ελαττωμένη κατά το άρθρο 83. Για την ποινική δίωξη του αδικήματος αυτού, απαιτείται έγκληση του προσώπου κατά του οποίου σχεδιαζόταν η τέλεση του πλημμελήματος, αν το υπό εκτέλεση πλημμέλημα διώκεται κατ' έγκληση.
3. Οι ποινές των προηγούμενων παραγράφων επιβάλλονται αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.

Άρθρο 392 - Δόλια αποδοχή παροχών
1. Όποιος με την πρόθεση να μην καταβάλλει αντίτιμο παίρνει για άμεση κατανάλωση τρόφιμα ή ποτά ή δέχεται την παροχή καταλύματος ή υπηρεσιών, των οποίων το αντίτιμο είναι άμεσα πληρωτέο κατά τις συνήθειες των συναλλαγών, τιμωρείται με χρηματική ποινή ή με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών.
2. Η ποινική δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από έγκληση.

Το άρθρο 186.2 αφορά αυτόν που προσφέρει το εισιτήριο, ενώ το άρθρο 392 αυτόν που δέχεται να χρησιμοποιήσει επικυρωμένο εισιτήριο.

Ένα μεγάλο ζήτημα δημιουργείται από το γεγονός ότι όποιος αγοράζει ένα εισιτήριο έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες για 90 λεπτά, οπότε αν τις χρησιμοποίησε για λιγότερα λεπτά, δεν χάνει φυσικά τα δικαιώματά του πάνω στο εισιτήριο. Ωστόσο, οι "συνήθειες των συναλλαγών" είναι ένας όρος που αναφέρεται στο ίδιο το άρθρο 392 κι αυτό επαναφέρει όλη τη σχετική συζήτηση που είχε ξεκινήσει στο αναΜόρφωση - Συνιστολόγιο.

Το ζήτημα όμως δεν έχει κλείσει. Οι "συνήθειες των συναλλαγών" είναι ότι καθένας αγοράζει το εισιτήριο του. Είναι όμως οι συνήθειες των συναλλαγών κάτι στατικό; Όχι, βέβαια. Εάν πιω από το ποτό ενός φίλου μου σε ένα μπαρ, δεν θα διωχθώ με το άρθρο 392 ΠΚ, αφού ο φίλος έχει πληρώσει για το ποτό του. Το νόημα του 392 ΠΚ είναι ότι κάποιος πρέπει να τιμωρείται όταν μπαίνει στο Μετρό χωρίς καθόλου εισιτήριο. Ο νόμος δεν ενδιαφέρεται για το ποιος και γιατί του έδωσε ένα επικυρωμένο και χρονικά έγκυρο εισιτήριο.

Εξάλλου οι συνήθειες των συναλλαγών είναι κάτι που μεταβάλλεται. Το κίνημα των "Ρομπεν των εισιτηρίων" υποστηρίζει μια συμβολική πράξη, η οποία αποτελεί μέσο διαμαρτυρίας για την ολοένα αυξανόμενη τιμή των εισιτηρίων. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας, αφενός είναι ένας θεμιτός λόγος για να διαμαρτύρεται κανείς κι αφετέρου το Μετρό δεν χάνει χρήματα που θα έπρεπε να έχει: ή πουλάει την υπηρεσία για 90 λεπτά ή ΔΕΝ την πουλάει για 90 λεπτά. Ως πράξη διαμαρτυρίας που συμβαίνει σε δημοσιότητα εμπίπτει λοιπόν στην ελευθερία της έκφρασης και γι' αυτό κάθε σχετικός περιορισμός θα πρέπει να προβλέπεται με σαφήνεια από το νόμο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και μόνο που υπάρχουν τόσες αμφιβολίες για την εφαρμογή αυτής της ποινικής διάταξης, κανονικά θα πρέπει να θεωρηθεί ανεφάρμοστο το 392 Π.Κ. , λόγω του κλασικού δόγματος του ποινικού δικαίου ότι κάθε φορά που υπάρχει αμφιβολία δεν πρέπει να υπάρχει ενοχή.

Πηγή: http://elawyer.blogspot.com/