Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από 15 χρόνια (για δύο θεατρικές σεζόν), έκανε θραύση η γνήσια ελληνική κωμωδία για μια οικογένεια... ακριβώς σαν τη δική μας. Θα την ξαναδούμε επικαιροποιημένη, δίνοντας το στίγμα της μετέωρης εποχής αλλά και της αλλοπρόσαλλης νεοελληνικής συμπεριφοράς.
Κωμωδία παρεξηγήσεων χωρίς απολύτως κανένα νόημα. Ιστορία που ξεκινούσε από το πουθενά και κατέληγε στο πουθενά. Δυο-τρεις σκηνές βγάζουν γέλιο κι αυτό όχι εξαιτίας του κειμένου, αλλά μέσα από βωμολοχίες και από χιλιοειπωμένες ατάκες, όπου οι καημένοι ηθοποιοί σχεδόν αυτοτραυματίζονται στη σκηνή. Τίποτα καινούριο, παντελής απουσία έξυπνου χιούμορ. Δεν ήξερα αν το χειρότερο είναι ότι μας πλασάρουν το φτηνό και χυδαίο αστείο ως κωμωδία ή ότι ο κόσμος πραγματικά γελούσε με αυτά!