Άρνηση στράτευσης

Πείτε αλήθεια ... πόσοι πήγατε στρατό αλλά αισθάνεστε ότι σας έπιασαν λίγο μ@κ@κες; Πόσοι ένιωθαν εθνική υπερηφάνεια αλλά βλέπουν ότι απλά χρησιμοποιούνται συνεχώς από αυτούς που οι ίδιοι χρηματοδοτούν και πόσο περισσότερο στο στρατό; Νιώθει κανείς ότι του στερείται η ελευθερία εμμέσως σαν πολίτης ή άμεσα σαν στρατιώτης;




Οι αντιρρησίες καλούν μαζική άρνηση στράτευσης καθώς είναι συνταγματικό δικαίωμα του κάθε πολίτη, εν μέρει καταπατημένο, αφού η εναλλακτική εργασία αντί στράτευσης έχει χαρακτήρα τιμωρίας και εξαναγκασμού προς στράτευση λόγω του δυσανάλογου χρονικού διαστήματος εργασίας αλλά και των συνθηκών (περισσότερα). Μήπως τελικά όλα είναι παραμύθια (ισότητα, δικαιώματα, αρχές κτλ) αλλά υπάρχει μόνο η υποταγή και η στέρηση της ελευθερίας για την επίτευξη των μεγάλων σχεδίων;

Η θητεία θα είχε νόημα αν δεν ξεπουλούσαν την πατρίδα μας, αν υπήρχε τρόπος να ελέγχονται ώστε να σου δίνουν το δικαίωμα να αντιδράσεις σε κάθε αδικία. Λέγοντας δικαίωμα αντίδρασης θα θεωρούσα μια αρχή που να προασπίζεται τα δικαιώματα και την καταπάτηση της ελευθερίας, με άμεσο τρόπο (δημοψήφισμα, υπογραφές κτλ) χωρίς να περνά μέσα από το αρρωστημένο <<σύστημα>> που θα μπορεί ο κάθε θεσάκιας να παρέμβει.

Τελικά ίσως και αν είμαστε μ@κ@κες...